Clio Kaç Km Hız Yapar?
Geçen yaz, Kayseri’nin o sıcak akşamlarından birinde, eski Clio’mun direksiyonundaydım. O anı hatırlıyorum, o kadar canlı ki sanki dün olmuş gibi. Yolda ilerlerken kafamda yalnızca bir soru vardı: Clio kaç km hız yapar? Bu soru, bana sadece arabamın hız kapasitesini sormaktan çok daha fazlasını ifade ediyordu. İçimde bir yerlerde bir şeyler değişiyordu ve belki de sadece hızla gitmek, biraz olsun bu değişimi hissetmek, orada o anı yaşamak istiyordum.
Başlangıç: Bir Rüya Gibi
Yola çıkarken her şeyin mükemmel olacağına inanıyordum. Clio, kaybolan umutlarımı taşıyan o eski arabam. Belki de hızla gitmek, hayatı biraz daha hızlandırmak, adımlarımı biraz daha hızlı atmak gibiydi. Kayseri’nin o bildik yollarında, o alışılmış manzaralarda, eski Clio’nun içinde olmak bana huzur veriyordu. Ne kadar hız yapabileceği ile ilgili çok düşünmedim aslında; ama bir an, arabamın 90-100 km hıza ulaşabileceğini fark ettiğimde, içimde bir heyecan kabardı. Gözlerim hafifçe parladı, sanki yeni bir şey keşfetmişim gibi hissettim.
Ama işler her zaman beklendiği gibi gitmez, değil mi?
Hayal Kırıklığı: 110’a Ulaşamayan Clio
Yol boyunca biraz daha hız yapmak istedim. Sadece denemek, birkaç kilometre daha fazla gitmek. 110’a çıkarmayı düşündüm. Araba hala iyi gidiyordu, motor sesi bir parça yükselmişti ama… Clio’m, beklediğimden çok daha yavaş kaldı. O kadar uğraştım, o kadar pedal çevirdim, ama 110’a bir türlü ulaşamadık. Belki de o an, hızla gitmekten çok, içimdeki kaybolmuş hissiyatı geride bırakmak istemiştim. Ama arabam ne kadar hız yaparsa yapsın, o anki boşluk hissinden kurtulmak kolay değildi.
Gözlerimi yola odakladım ama kafamda bin bir düşünce vardı. O eski, güvenli yolda, yalnızca arabamın ne kadar hız yapabileceğini görmek değil, belki de bir şeyleri değiştirmek istiyordum. Ama olmadı. Clio, o kadar hız yapamadı. Araba hala güçlüydü ama sınırlarına ulaşıyordu. Yavaşça geriye döndüm ve o an, hızın bir noktada hiçbir şey ifade etmediğini fark ettim.
Hız ve Umut: Clio’nun Gücü
Arabanın hız yapamaması, benim hayal kırıklığımı daha da büyütse de, bir yandan da bana hayatın başka bir yönünü gösterdi. İçimden bir ses, “Hayat bazen böyle olur,” dedi. “Hızla gitmek, her zaman en iyi seçenek değildir.” O an, Clio’mun yavaşladığı her anla birlikte, bir umut ışığı doğdu içimde. Hayatımda hızla gittiğim pek çok anı düşündüm. Aceleyle yapmaya çalıştığım işler, bir yere varmak için koştuğum zamanlar… Ama belki de o an, sadece yolun tadını çıkarmak gerektiğini fark ettim.
Clio, hız yapmasa da, o an beni başka bir yere taşıdı. Daha yavaş, daha dikkatli ve belki de daha anlamlı bir yola… Arabanın her sarsılışı, bana biraz daha fazla düşünme şansı verdi. O an, hızın yalnızca bir ölçü olduğunu, asıl önemli olanın neyi hissettiğini anlamak olduğunu fark ettim.
Bir Adım Geride: Yavaşlamak
Sonunda, o eski Clio’yu bir kenara park ettim. Araba hala güzel gidiyordu, hala sevdiğim, hala güvenliydi. Ama fark ettim ki, hız yapmayı o kadar fazla istesem de, hızın bir noktada sadece bir sayıyı ifade ettiğini anlamak gerekiyordu. Bir süre orada oturup düşündüm. Zaman zaman, hayatın hızla geçtiğini hissetmek bile insanı yavaşlatıyor. Her şeyi bir hızla çözmek istesem de, bazen sabırla beklemek, her anı hissederek yaşamak daha değerli.
Clio’m, o kadar hız yapamadı ama bana başka bir şey öğretti. Belki de her hızlanma anında, aslında kaybettiğimiz şeyleri fark etmemiz gerekiyordur. O yüzden, o gün sadece Clio’nun hız yapamaması beni üzmedi. Aksine, beni sakinleştirdi. Zamanın ve hızın, yaşamımızdaki anlamını sorgulattı.
Sonuç: Hızla Gidilen Yollar ve Anlamlı Duraklar
Sonunda, Clio’m bana çok şey öğretti. Hız yaparken, bazen yavaşlamak gerekebilir. Hedeflerime ulaşırken, bazen durup yolun tadını çıkarmak… Belki de “Clio kaç km hız yapar?” sorusu, gerçekten de hızla gitmekten daha fazlasıydı. Belki de her şeyin bir hızla yapılması gerekmiyordu. Belki de hızla gitmek, kaybolan umutların, unutulan anların peşinden sürüklenmekten başka bir şey değildi. O yüzden, hızla gitmek yerine, bazen yavaşlamayı ve her anı hissetmeyi tercih ettim.
Clio’m, hız yapmasa da bana hayatta başka bir şey gösterdi. Bir şeylere ulaşmanın en iyi yolu, bazen hızla değil, sabırla gitmekten geçiyor.